به یاد داری که آن روز در اوج بودم
میان چشم یاران چون موج بودم
به یاد داری که در ایام چون کوه
بلند بالا و راسخ در یاد بودم
ولی اینک مثال پیچکی نرم
برای ماندنم بس تکیه دادم
کلاغان دقل بر روی بالم
نشان در قلب من چون تیر دادند
زنند در قلب من چون تیر و پیکان
که سر در راه آبادی دادم
نگر بر چرخ گردون ای فلانی
درست است چونکه از زین افتادم
ولی این را بدان از اصل نماندم
دگر روز آید من باز آیم
:: بازدید از این مطلب : 421
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0