نوشته شده توسط : علیرضا نفیسی

کسانیکه خودشون رو خوب پذیرفتند اعتماد به نفس فوق العاده چشم گیری دارند .


 


یعنی چه؟ 


در درون خودشون رو تایید می کنن.


برای انسان بودنشون ارزش قائل هستن .


از توانایی رشد و پیشرفت و خلاقیت و نو اندیشی خودشون لذت می برند .


از خودشون رضایت خاطر دارن .


و ...


 


نقطه بر عکس اینها :


کسانیکه خودشان نسبت به خود چنین محبت و توجهی رو ندارن .


نیاز پیدا می کنن که این خلاء رو از طرف یه نر یا افرادی پر کنن.


 


 


این بیماری هست می خواد واقعی باشه یا تظاهر کنه !


 


یکی که مورد تایید خودش باشه و به نیاز های جسمی روحیش توجه داره خیلی کم به بیماری مبتلا می شه .


حتی فکر بیمار شدن یعنی یه جورایی نیاز به جلب توجه دیگران هم در ذهنش راه پیدا نمی کنه .


 


ولی کسیکه اعتماد به نفس نداره :


 


واقعا بیمار می شه تا توجه و محبت دیگران را بر انگیزه . یا اینکه خوش رو به بیماری می زنه تا به این مقصود برسه .


 


مثلا پاش به آرومی یه جایی می خوره و دو سه روز لنگ لنگ کنون راه می ره .


یا اینکه همیشه حالت سرما خورده به خودش می گیره . یا یه سردرد رو بهانه می کنه .


 


اما در کل فرقی نمی کنه که بیماری واقعی باشه یا نه در هر حال علت اصلی این رفتار ها نیاز به جلب توجه و محبت دیگران هست .


وقتی به این هدف می رسه توجه و محبت اطرافیاش را به خودش جلب می کنه و راضی می شه و انتظار می کشه تا دوباره بیمار بشه .


 


دوستان خوب من قبل از مبتلا شدن به این حالت از خودتون مراقبت کنید .


به خودتون عشق بورزید .


به خودتون و نیازهاتون عمیق احترام بگذارید . و توجه کنید .


حتی اگه بیمار هم شدین خودتون از خودتون دلجویی کنید .


برای خودتون دعای خیر و سلامتی کنید .


 


 


در پناه حق باشید.





:: بازدید از این مطلب : 314
|
امتیاز مطلب : 10
|
تعداد امتیازدهندگان : 2
|
مجموع امتیاز : 2
تاریخ انتشار : شنبه 6 خرداد 1391 | نظرات ()
مطالب مرتبط با این پست
لیست